ΣΥΡΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΤΑΙ ΘΛΙΒΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

3.

Στην πέτρα του καλόγερου
φυτρώνει εν’ ανθάκι.

Άλλοι το λένε θάνατο
κι άλλοι το λεν βοτάνι.

Ο μαύρος ο ηγούμενος
το λέει Χριστός Ανέστη.



4.

Τρελός- τυφλός πραματευτής
τα όνειρα πουλούσε.

Νεράιδες τον ρωτήσανε
νεράιδες τον ρωτάνε.

Πέσ’ μας καλέ πραματευτή
που βρήκες τους μαστόρους

που φιάξαν το χρυσό αϊτό
πάνω στα δαχτυλίδια;

Σε σταυροδρόμι κάθισα
μια μέρα και μια νύχτα.

Και από τον κάμπο έρχονταν
και στα βουνά πηγαίναν.

Είχαν τις Λάμιες για σφυριά
τον ήλιο για αμόνι.

ΣΥΡΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΤΑΙ ΘΛΙΒΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ

ΣΥΡΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΧΟΡΕΥΕΤΑΙ ΘΛΙΒΕΡΑ ΜΕ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ


1.

Μαράθει το κορμάκι του
σαν καλαμιά στον κάμπο.

Κι ούτε γιατροί το γιάτρεψαν
κι ούτε το Άγιο Αίμα.

Η κόρη που αγάπησε
σ’ άλλη αγκαλιά κοιμάται



2.

Στην άσπρη πέτρα του γιαλού
φυτρώνει ένα αγκάθι.

Τα καλοκαίρια τραγουδά
και το χειμώνα κλαίει.

Τ’ ακούν οι αλαφροΐσκιωτοι
και παίρνουν τα καράβια.

Η ΑΛΛΑΓΗ

Η ΑΛΛΑΓΗ

Πελάτης των οίκων ανοχής.
Όταν την είδε ένα πρωί στην αυλή της
να ποτίζει τους κατιφέδες
έγινε κηπουρός
και διάβαζε ευαγγέλια.

Με δυσκολία μπόρεσε
- πέρασε καιρός-
να της πει ένα βράδυ «σαγαπώ»
σε καιρούς δύσκολους.
Κελαριστό το γέλιο της
«θα γίνω η πουτάνα σου» του απάντησε.

Το πρωί τον βρήκαν κρεμασμένο
σε μια μηλιά του κήπου
όπως λέει η ιστορία
στη φυλλάδα
του τσάτσου-ποιητή
των κακόφημων δρόμων.

ΚΟΥΤΣΟ ΣΚΥΛΙ

Η Αυτικρατορία του σκοταδιού και οι υπηρέτες της
ξέρασαν μολύβι και φωτιά
στους άμαχους, τους αδύναμους και ταπεινούς.
Σπίτια γκρεμισμένα
πατεράδες νεκροί
μανάδες στα νεκροταφεία
και τους ομαδικούς τάφους
να ξεσκίζουν τα μάγουλα τους
αναζητώντας ένα δαχτυλιδάκι.
Φθινόπωρο με σακατεμένα παιδιά.
Και ένα μονόφθαλμο κουτσό σκυλί
μέσα στα ερείπια
να ψάχνει το κομένο του πόδι.

ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟΥ

ΛΕΥΚΟ ΤΟΥ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟΥ

Το τοπίο πέτρα και στάχτη
Στέρφα γυναίκα
Με τα ετοιμοθάνατα ερπετά
Να βγάζουν τη γλώσσα τους στον ουρανό
Είναι ένα δηλητήριο που το λέγανε αέρα
Τυμπανιαίοι τυφλοπόντικες
Ξεθάβοντας τα κόκαλα των προγόνων
Γλύφουν για να γίνει φως
Λευκό του χειρουργείου

Η ερημία του αζήτητου

Με ποιους θα εμπορευτούμε το μέλλον;

ΑΣΘΕΝΙΚΗ ΘΥΜΙΣΗ

ΑΣθΕΝΙΚΗ ΘΥΜΗΣΗ

Χαμογελούσε πάντοτε
μ’ ένα φυματικό χαμόγελο
γαλήνιας θλίψης.
Εαρινή βροχή στα μάτια του
οι μεγάλοι δρόμοι
και η ζωή του σταυρός.
Μας έφυγε ξαφνικά
πριν από χρόνια.
Δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες.
Τώρα πατρίδα του το χώμα.
Χώμα ξερό, λησμονημένο.