Πέμπτη, Νοεμβρίου 27, 2008

ΜΟΙΡΟΛΟ.Ι.

ΠΑΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ Η ΚΥΡΙΑΚΗ

Τρίτη, Νοεμβρίου 25, 2008

ΧΡΥΣΑ ΚΑΘΙΚΙΑ

«Ανακάλυψα σφάλμα στο μοντέλο το οποίο θεωρούσα ότι καθόριζε πως λειτουργεί ο κόσμος»
(Άλαν Γκρίσπαν, 23 Οκτώβρη 2008)


Τα χρυσά παιδιά, τα golden boys (*) τα έκαναν θάλασσα. Φαίνεται πως ο κύκλος των managers έκλεισε. Ο προσανατολισμός των πάντων προς την επιχειρηματικότητα δεν είχε σκοπούς παρά μόνο τη διατήρηση του συστήματος της ελεύθερης αγορά και τη συγκέντρωση του κεφαλαίου σε ολιγοπώλια και μονοπώλια.
Η τάση της καπιταλιστικής αγοράς δεν ευνοεί τον ελεύθερο ανταγωνισμό αλλά αυτή τη συγκέντρωση του κεφαλαίου. Δεν εξυπηρετεί τη διατήρηση και υλική ευημερία των ανθρώπων αλλά την παραγωγή και διατήρηση του ιδίου του συστήματος.
Όμως αυτό το σύστημα κατέρρευσε και τα χρυσά παιδιά έμειναν με ανοιχτό το στόμα, χωρίς λύσεις και με προσφυγή στον μηχανισμό που τους υπηρετεί όλα τα χρόνια. Στη βοήθεια του Κράτους. Που δεν στηρίζεται σε καμιά ηθική ιδέα αλλά στη αρχή της εξυπηρέτησης της κυρίαρχης τάξης που εκμεταλλεύεται την κοινωνία.
Η αγωνία των χρηματιστών για τις φούσκες που έσκασαν, οι κρατικοποιήσεις, ο κλονισμός του συστήματος αντανακλάται από την προσφυγή στην κρατική βοήθεια. Που από τις οικονομίες των φτωχών νοικοκυριών θα συγκεντρώσει τα δις και θα χρηματοδοτήσει τις τράπεζες που βουλιάζουν. Νυν υπέρ πάντων η διατήρηση του συστήματος. Η διατήρηση των αριθμών και των μαθηματικοποιημένων σχέσεων. Όμως οι σχέσεις δεν είναι μόνο αριθμοί και εμπόρια, είναι κοινωνικά δεδομένα, δεν προκύπτουν από βιολογικές, αλλά κοινωνικές πραγματικότητες. Η οικονομία δεν είναι μόνο μια μαθηματική καμπύλη. Όσοι ό λα αυτά τα χρόνια προσπάθησαν να επιβάλουν ένα μοντέλο ανάπτυξης μακριά από την πραγματική ζωή διαπιστώνουν τώρα ότι έκαναν λάθος.
Η μεταμφίεση της κοινωνικής πραγματικότητας σε αριθμούς και στατιστικές, σε μια απάνθρωπη ανθρωπολογία που θεωρεί τον άνθρωπο ως νούμερο και την κοινωνία ως συνισταμένη μέσων όρων βόλευε μόνο τα golden boys και τους managers που μετρούσαν την ευημερία μόνο με τους ανοδικούς δείκτες του χρηματιστηρίου και μόνο το μετρήσιμο ως πραγματικό.
Όμως η κοινωνία είναι οι άνθρωποι. Και εκεί την πάτησαν οι ασήμαντοι που έπαιρναν τις αποφάσεις και κατέκλυζαν με τις φωτογραφίες τους τα έντυπα ως σημαντικοί παράγοντες.
======================================================================================
( * )Τώρα το πόσο boys είναι, αυτό είναι ένα ζήτημα.. Χρυσά καθίκια όμως σίγουρα είναι. Αδίστακτοι και άπληστοι αλήτες της αγοράς που έστησαν το μεγάλο κόλπο. Βούλιαξαν τις τράπεζες όπως οι εφοπλιστές βουλιάζουν τα καράβια που έχουν φάει τα ψωμιά τους (κάτι ξέρουμε και εμείς στην Ελλάδα από αυτά) και μάλιστα εισέπραξαν και αποζημιώσεις από τα θύματα τους και τους φορολογούμενους πολίτες! Τώρα φυσικά πάνε για άλλα, καινούργια καράβια.. Με την κρατική ευλογία πάντα και φυσικά το νόμο στο τσεπάκι τους θα βρουν να μας πουλήσουν κι άλλα «προϊόντα» πιο σύγχρονα και «υγιή» έως να αποδειχτούν και αυτά «τοξικά»..
Σοφιστής
======================================================================================

Σάββατο, Νοεμβρίου 08, 2008

ΜΑΚΑΒΡΙΟ

Το 1994, ο λαμπρός φωτογράφος ο σουδανέζος Kevin Carter κέρδισε το βραβείο Pulitzer με μια φωτογραφία που τραβήχτηκε στην περιοχή Ayod (ένα μικρό χωριό του Σουδάν), η οποία κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο. Στην εικόνα η σκελετωμένη μορφή ενός μικρού παιδιού, σκυμμένου στη γη, εξαντλημένου από την πείνα, και στα πρόθυρα του θανάτου, ενώ στο βάθος, αναμένει ένας μαύρος γύπας προσεκτικά και περιμένει την ακριβή στιγμή του θανάτου του παιδιού.

Τρεις μήνες αργότερα ο φωτογράφος αυτοκτόνισε από κατάθλιψη