Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 08, 2006

ΑΣΘΕΝΙΚΗ ΘΥΜΙΣΗ

ΑΣθΕΝΙΚΗ ΘΥΜΗΣΗ

Χαμογελούσε πάντοτε
μ’ ένα φυματικό χαμόγελο
γαλήνιας θλίψης.
Εαρινή βροχή στα μάτια του
οι μεγάλοι δρόμοι
και η ζωή του σταυρός.
Μας έφυγε ξαφνικά
πριν από χρόνια.
Δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες.
Τώρα πατρίδα του το χώμα.
Χώμα ξερό, λησμονημένο.

3 σχόλια:

Τη 9/9/06, 8:30 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Θεοδόσης Βολκώφ είπε...

Δωρικός, λιτός, ωραίος.

Την καλησπέρα μου

Βολκώφ

 
Τη 9/9/06, 10:57 μ.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Κι όμως υπάρχει αισιοδοξία στο ποίημα.Θλιμμένο κι αισιόδοξο. Σπάνιος συνδιασμός! Και με λόγια όσα του πρέπουν. Λίγα και σταράτα.
"η"

 
Τη 10/9/06, 11:09 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Ιωαννα είπε...

Κρατω το ...μ’ ένα φυματικό χαμόγελο γαλήνιας θλίψης.....


Το εχω δει αυτο το χαμογελο πολλα χρονια πριν ...
Μου θυμησες αυτα που αρχισα να ξεχνω .
Δυνατος λογος και λιτος οπως ηδη προλογισαν .


Ιωαννα

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα