ΚΡΑΥΓΗ
Θεοί και δαίμονες
συνωστίζονται
σ΄ ένα κίτρινο δρόμο μέσα μου.
Αρθούρε
της χαμένης εφηβείας
β ο ή θ ε ι α.
Η φτηνή ζωή περίσσεψε
κι ο θάνατος
δεν έχει μεγαλείο.
Γιάννης Ρηγόπουλος
Ποιήματα και άλλα κείμενα
Πέμπτη, Οκτωβρίου 11, 2007
Προηγούμενες αναρτήσεις
- ΚΡΙΣΗ ΤΗΣ ΧΛΩΡΟΦΥΛΛΗΣ
- ΚΑΤΑ ΤΑΣ ΓΡΑΦΑΣ
- "ΣΕΜΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΑΠΕΙΝΟΤΗΤΑ"
- Ο ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ
- ΒΑΓΓΕΛΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ
- ΓΙΟΥΧΑ
- ΟΙ ΚΟΥΡΑΜΠΙΕΔΕΣ
- OΡΕΙΝΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ
- TΟ ΚΛΕΙΔΙ
- 30 ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΡΕΙΑΣ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΤΕΙΧΩΝ
Εγγραφή σε
Αναρτήσεις [Atom]
5 σχόλια:
Αχ, αυτή η γεύση που αφήνουν οι μέρες μας....
μα εσύ τυχερός είσαι, λέω, που σε στίχους την απλώνεις...
μην την κρατάς μάσα σου
Υ.Γ υπέροχα λιτά μεστά ακριβή στο συναίσθημα τρίστιχα. Εξαιρετικό...
Υπέροχα λιτό, υπέροχα μεστό.
Βολκώφ
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
A, ξέχασα να σου πω πως αυτό το πύον με τους Θεούς και τους δαίμονες είναι που μας κάνει φτηνούς. Εκτός κι αν το αφήσουμε να τρέξει με την ελπίδα μιας διήθησης. Στην ελάχιστη, βρε αδερφέ, με φίλτρο το θάνατο.
(νομίζω στο είχα ξαναπεί πως μου άρεσε)
Δυό τρίστιχα ... παραμύθια
και ένα, γεμάτο αλήθεια.
Μα με όσα ζουμε στη ζωή,
κοιμόμαστε μαζί τους.
Η διαφορά μηδαμινή,
απλά, ξημέρωμα δεν θα μας βρει
στον τελευταίο ύπνο.
Τη διαφορά την κάνει για εμάς,
η διαδρομή η ίδια.
Φοράει χρώματα πολλά,
ανάλογα το βλέμμα
που κουβαλάμε στη στιγμή,
κοιτώντας παρα πέρα.
Έχεις ανάσα και πνοή,
φυσάς την πρός τα έξω.
Φύσα λίγο και μέσα σου
να φύγουν ξωτικά σου.
Κράτα και μιάν ανάσα σου
να δώσεις στην καρδιά σου ...
Σε χαιρετώ,
Πάνος
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα