ΜΙΚΡΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

Τι νομίζετε ότι είναι ο ζωγράφος; Ένας ανόητος που έχει μόνο μάτια;…Όχι, τη ζωγραφική δεν την χρησιμοποιούμε για να στολίζουμε τα σπίτια μας. Είναι ένα εργαλείο πολέμου.
Πάμπλο Πικάσο

Οι πιο γραφικοί παραμένουν εκείνοι που δεν θυμούνται πότε πέθαναν.
W


Σα να ήταν δυνατό να σκοτώσεις την ώρα, χωρίς να πληγώσεις την αιωνιότητα!
H. D. THOREΑU

Οι άνδρες δεν γερνούν. Σαπίζουν
Θ. Καλιφατίδης

Ας μάθουμε να ζούμε με αυτούς που μας λείπουν
Λ. Σαπούλβεδα

Τι τρελοκομείο η στερημένη ζωή! Μια τάξη είναι η ζωή, κι η πλήξη είναι ο παιδονόμος της, που διαρκώς σε κατασκοπεύει, πρέπει πάση θυσία να μοιάζεις απασχολημένος με κάτι πολύ συναρπαστικό, ειδάλλως πλακώνει και σου ροκανίζει το μυαλό. ΄Όταν η μέρα δεν είναι τίποτε άλλο από ένα σκέτο εικοσιτετράωρο, δεν υποφέρεται. Μια μακριά, σχεδόν αβάσταχτη ηδονή πρέπει νάναι η μέρα, μια μακριά συνουσία, θες δεν θες.
Σου κατεβαίνουν λοιπόν σιχαμερές σκέψεις, όσο σ΄ αποβλακώνει η ανάγκη, όσο μέσα στο κάθε σου δευτερόλεπτο στριμώχνεται ένας πόθος για χίλια άλλα πράγματα, ένας πόθος γι΄ αλλού.
Λουί-Φερντινάν Σελίν «Ταξίδι στην άκρη της νύχτας»


…Όταν πια μαζεύονταν γύρω μας κάμποσα πουλιά, ο Λεχ μου έκανε νόημα να αμολήσω τον αιχμάλωτο.
Το πουλί πετούσε ψηλά ευτυχισμένο κι ελεύθερο, μια πιτσιλιά ουράνιου τόξου με φόντο τα σύννεφα, και μετά χωνόταν κι αυτό στο καστανόχρωμα κοπάδι που περίμενε. Τ΄ άλλα πουλιά σάστιζαν προς στιγμήν. Το βαμμένο πουλί έκανε κύκλους από τη μια άκρη του κοπαδιού στην άλλη, προσπαθώντας του κάκου να πείσει τους ομοίους του ότι ήταν ένας απ΄ αυτούς. Ζαλισμένα όμως από τα εκθαμβωτικά του χρώματα, τα΄ άλλα πουλιά πετούσαν γύρω του χωρίς να πείθονται και παρά το ζήλο με τον οποίο το βαμμένο πουλί προσπαθούσε να χωθεί στο κοπάδι, εκείνα το έδιωχναν όλο και μακρύτερα….
Γέρζι Κοζίνσκι «Το βαμμένο πουλί»