ΑΣΘΕΝΙΚΗ ΘΥΜΙΣΗ
ΑΣθΕΝΙΚΗ ΘΥΜΗΣΗ
Χαμογελούσε πάντοτε
μ’ ένα φυματικό χαμόγελο
γαλήνιας θλίψης.
Εαρινή βροχή στα μάτια του
οι μεγάλοι δρόμοι
και η ζωή του σταυρός.
Μας έφυγε ξαφνικά
πριν από χρόνια.
Δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες.
Τώρα πατρίδα του το χώμα.
Χώμα ξερό, λησμονημένο.
3 σχόλια:
Δωρικός, λιτός, ωραίος.
Την καλησπέρα μου
Βολκώφ
Κι όμως υπάρχει αισιοδοξία στο ποίημα.Θλιμμένο κι αισιόδοξο. Σπάνιος συνδιασμός! Και με λόγια όσα του πρέπουν. Λίγα και σταράτα.
"η"
Κρατω το ...μ’ ένα φυματικό χαμόγελο γαλήνιας θλίψης.....
Το εχω δει αυτο το χαμογελο πολλα χρονια πριν ...
Μου θυμησες αυτα που αρχισα να ξεχνω .
Δυνατος λογος και λιτος οπως ηδη προλογισαν .
Ιωαννα
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα