ΠΡΟΓΟΝΟΙ
Μην ψάχνεις τις λέξεις μου
Παππούς μου δεν ήταν ο Όμηρος.
Παππούς μου ήταν ο Κέλελας
Με τον πανάρχαιο γκρα στην πλάτη
Και ο άλλος που σε μια νύχτα
Έχασε όλο το έχι του
Στα χαρτιά.
Μούδιναν τ΄ απογεύματα καραμέλες
Τυλιγμένες σε χρυσόχαρτα
Και μου μιλούσαν για την παλικαριά
Και το ρίσκο να τα παίζεις όλα σε μια ζαριά.
Και στις γυναίκες να ζητώ χρώματα και αρώματα.
Τα πουλιά του δάσους μούμαθαν τους ήχους
Και τα νερά των ποταμών.
Οι μαυροντυμένες γριές τα μοιρολόγια
και την απαντοχή.
Οι φυλλάδες με τους κλέφτες και τους καπεταναίους
Τα γράμματα και τη γραφή.
Τώρα μην ψάχνεις
«γραμματικό βαρέσανε
σε μαυρομάτας πόρτα»
3 σχόλια:
Αντριωμένους τους καταλαβαίνω και τους δυο παππουδες! Γιατί θέλει αντιωσύνη και να αγωνίζεσαι με αρχαίο τουφέκι και να χάνεις το έχει σου..Μακάρι και σήμερα να χαν τα παιδιά όλους αυτούς (φύση και κοινωνικό περίγυρο) να τους νουθετούν.
Πού ξες πού ξες! Η αντρειωσύνη δε σβήνει έτσι ανώφελα!
(Ωραίο κι αντρειωμένο πάντως και το ποίημα!)
Η γραφή σου πάντα ιδιαίτερη
Καλημέρα....
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα