ΖΩΗΣ ΜΑΝΑΡΗΣ

ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗ

Προχωρούμε όχι πια μέσα στη μουσική

αλλά μέσα στο θάνατο

κι ο δρόμος δεν έχει τέλος

Γ. ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

Ι.

Εδώ ήταν εν’ ανθισμένο ρήμα

μια δροσερή λέξη πού ‘ στάζε μέλλον

ένας ξανθός χυμός φρούτων στο ποτήρι

απ’ το περιβολάκι του ήλιου

Ποιος έβαλε την κουκουβάγια στο κλουβί;

ποιος έφυγε και νύχτωσε;

IX.

Ιδού τον

ως μίσχος βλαστάνει

επί των τοιχωμάτων της σαρκός μου

Σας δείχνω τ’ αληθινό

σκήνωμα του ήλιου

καθώς πίνει νερό

απόναν κρατήρα θρυμματισμένο

π’ άφησε πίσω του ο σεισμός

Προχωρείτε

είναι μαζί μας·

σκιρτώ τη φωνή του -

μια μαχαιριά στην καρδιά του χάους

που ‘ φέρε η Κατοχή

Ζώης Μάναρης