Σάββατο, Φεβρουαρίου 09, 2008

ΟΥΛΑΛΟΥΜ




Ήταν σα να σε πρόσμενα Κερά

απόψε που δεν έπνεε έξω ανάσα,

κι έλεγα: Θάρθει απόψε απ' τα νερά

κι από τα δάσα.


Θάρθει, αφού φλετράει μου η ψυχή,

αφού σπαρά το μάτι μου σαν ψάρι

και θα μυρίζει ήλιο και βροχή

και νειό φεγγάρι . . .


Και να, το κάθισμά σου σιγυρνώ,

στολνώ την κάμαρά μας αγριομέντα,

και να, μαζί σου κιόλας αρχινώ

χρυσή κουβέντα:


. . . Πως – να, θα μείνει ο κόσμος με το "μπά"

που μ' έλεγε τρελόν πως είχες γίνει

καπνός και - τάχας - σύγνεφα θαμπά

προς τη Σελήνη . . .
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Νύχτωσε και δεν φάνηκες εσύ

·κίνησα να σε βρω στο δρόμο - ωιμένα -

μα σκούνταφτες (όπου εσκούνταφτα) χρυσή

κι εσύ με μένα.


Τόσο πολύ σ' αγάπησα Κερά,

που άκουγα διπλά τα βήματα μου!

Πάταγα γω - στραβός - μεσ' τα νερά;

κι εσύ κοντά μου . . .

Γιάννης Σκαρίμπας

6 σχόλια:

Τη 10/2/08, 6:59 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Natalia είπε...

τι φοβερες λέξεις μας δινει ο μπαρμπα Γιαννης Σκαριμπας

μπραβο που τον θυμηθηκες Γιαννη...

 
Τη 10/2/08, 7:59 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger giannisrigopoulos είπε...

Πέσμου Ναταλία, δεν είναι από τα πιό τρυφερά ερωτικά ποιήματα;

 
Τη 12/2/08, 2:55 π.μ. , Ο χρήστης Anonymous Ανώνυμος είπε...

Τόσο πολύ σ' αγάπησα Κερά,
που άκουγα διπλά τα βήματα μου!
Πάταγα γω - στραβός - μεσ' τα νερά;
κι εσύ κοντά μου . . .

Από τα πιο δυνατά ερωτικά ποιήματα.
Χωρίς βαρύγδουπες ρομαντικές και ηχηρές λέξεις, αυτός ο απλός στίχος τα λέει όλα...

Μου θυμίζει το κρυμμένο μεγαλείο ενός ανθρώπου που έχει παλέψει με τη γη όλη του τη ζωή και τώρα απόμαχος πια, ροζιασμένος απ' το χρόνο κάθεται ήσυχος και σκεφτικός στο πεζούλι απολαμβάνοντας τον ήλιο.

Όμως, γιατί όλοι αναπαράγετε το ποίημα μόνο όπως το τραγούδησε ο Άσιμος;
Πού είναι οι χαμένες λέξεις πίσω από τις τελίτσες;

 
Τη 12/2/08, 11:16 π.μ. , Ο χρήστης Blogger meril είπε...

Λοιπόν να σαι καλά.
Πολύ τη χάρηκα ετούτη την ανάρτηση

 
Τη 12/2/08, 5:45 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger Εργαστήρι Δημιουργικής Έκφρασης και Γραφής είπε...

Υπέγραψα ως ανώνυμος πριν (3ο σχόλιο), αλλά επέστρεψα πιο επώνυμα.
Περιττό να σας πω πόσο εκτιμώ τον Μπάρμπα-Γιάννη.

 
Τη 12/2/08, 9:15 μ.μ. , Ο χρήστης Blogger vel... είπε...

Χμμ... δεν το τραγούδησε απλά ο Άσιμος. Του έδωσε ψυχή απ' την ψυχή του. Περπάτησε με τη φωνή του επάνω στα νερά κι έφτασε ως εμάς, τους λίγους τους πολλούς. Λίγο είναι;

 

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]

<< Αρχική σελίδα