ΤΟ ΑΙΜΑ
Περιμένω τη βροχή
να καθαρίσει τα όνειρά μου
που το σκοτάδι της μοναξιάς
έχει μπερδέψει.
Έρχονται οι φίλοι
Μα ποιος είναι αυτός που τραγουδά
«κιτρολεμονιά και μαντζουράνα μου»;
Οι αγάπες
μα τίνος τα χείλη είναι υγρά;
Μόνο το αίμα ξεχωρίζει:
είναι το δικό μου
και ζητάει ανάπαυση.
Ας έρθει η βροχή
να το πλύνει
από το κοιμητήρι της μάνας
και τα μάτια μου.
2 σχόλια:
..να μου ανήκε λίγο άσπρο
να τύλιγα το αχ
όλων των στίχων
και την αιματηρή φθαρτότητα
της μοναξιάς.......
την καλησπέρα μου
...να φταίει άραγε η απουσία της βροχής που παραμένουν θολά τα όνειρα μας;; ... οι κρουνοί της αλήθειας σταζουν την υγρασία τους στα μάτια... ετσι απαλαίνουν την νυχτωσιά...
... την καλημέρα μου...
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα