
Περιμένω τη βροχή
να καθαρίσει τα όνειρά μου
που το σκοτάδι της μοναξιάς
έχει μπερδέψει.
Έρχονται οι φίλοι
Μα ποιος είναι αυτός που τραγουδά
«κιτρολεμονιά και μαντζουράνα μου»;
Οι αγάπες
μα τίνος τα χείλη είναι υγρά;
Μόνο το αίμα ξεχωρίζει:
είναι το δικό μου
και ζητάει ανάπαυση.
Ας έρθει η βροχή
να το πλύνει
από το κοιμητήρι της μάνας
και τα μάτια μου.
..να μου ανήκε λίγο άσπρο
ΑπάντησηΔιαγραφήνα τύλιγα το αχ
όλων των στίχων
και την αιματηρή φθαρτότητα
της μοναξιάς.......
την καλησπέρα μου
...να φταίει άραγε η απουσία της βροχής που παραμένουν θολά τα όνειρα μας;; ... οι κρουνοί της αλήθειας σταζουν την υγρασία τους στα μάτια... ετσι απαλαίνουν την νυχτωσιά...
ΑπάντησηΔιαγραφή... την καλημέρα μου...