Ψηλό-λιγνός καλόγερος
το ράσο του βουτούσε
σ΄ ένα ρυάκι ασθενικό
την κάπνα για να διώξει.
Με τη φωτιά τα έβαλε
με το βοριά τα βάζει
που καίγαν τα φτωχά χωριά
μέρες εφτά και νύχτες.
Μ΄ ένα φλασκί χωρίς νερό
Μ΄ ένα σταυρό από πεύκο.
Την ήττα του κουβάλησε
στην πέτρα για να κάτσει
με στερεμένο βλέφαρο
και με φωνή χαμένη.
Ο ήλιος βγαίνει από νωρίς
και το κορμί του ανάβει
και βλέπεις πα στο στήθος του
μια πέρδικα φευγάτη.
Μ΄ ένα φλασκί χωρίς νερό
ΑπάντησηΔιαγραφήΜ΄ ένα σταυρό από πεύκο.
Πάντα πρόκες οι στίχοι σου Γιάννη μου. Καλημέρα.:)
Την καλησπέρα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓράφε, Γιάννη! Και νέα
ΑπάντησηΔιαγραφήKαλό βράδυ :)
Ellinida:
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστώ. Είσαι πάντα καλή.
voria:
Να είσαι καλά Θοδωρή.
Vel...:
Τι να γράψω; Αφού "τίποτα δεν έχω πιά, ούτε αγάπη ούτε καρδιά".
Καλή μέρα και να προσέχεις
Ούτε καρδιά;;; Πού την άφησες, καλέ;;; Ψάξτε βρέστην και γράφε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ... ξέχασα να σε πω... μου άρεσε καλύτερα η καινούρια εμφάνιση του μπλογκ σου. Με γεια! :)
Vel...: Ποιός το έφτιαξε δεν ξέρω. Μόνο να φανταστώ μπορώ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως και μένα μου άρεσε η νέα εμφάνιση και ευχαρισρώ