Ο ΤΟΙΧΟΣ
Τώρα σοφό με λένε
καθώς τα μαλλιά μου έχουν ασπρίσει
και τα γένια μου.
Με τόσες εμπειρίες
ιστορίες ζητάνε να τους πω
και ανέκδοτα.
Κανένας δεν στέκεται
στη σκόνη
και τη λάσπη
που με ασπρίσανε
και με γεράσανε
και με χτίσανε
στον τοίχο της μοναξιάς.
Αχ αυτοί οι τοίχοι της μοναξιάς!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγγίζει το ποίημα σας κύριε Ρηγόπουλε.
Στο blog μου είναι μια πρόσκληση για σας.Παρακαλώ δεχθείτε την.
Ευχαριστώ για την πρόσκληση. Την δέχουμαι για να μη νοιώθω μόνος
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να μην έχουν ασπρίσει τα μαλλιά μου ακόμη, αλλά το ποιήμα... το κατάλαβα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι πολύ αληθινό, απλό και ξεκάθαρο.
Όπως τον Χρόνο της Ζωής.
Ευχαριστώ κ. Γιάννη