ΝΥΧΤΕΡΙΝΟΣ ΚΑΒΑΛΑΡΗΣ
Σε φυλακίζω μέσα σε μια ακινησία
γεμάτη αρχαίες πληγές.
Άντρας μαζί και σύννεφο
που επιμένει
να μη γονατίσει
μη την ήττα αποδεχόμενος.
Μέσα στα αίματα βουτηγμένος
κάνει το στερνό βήμα
προς ΣΕ
που θα του βγάλεις τα καρφιά
από τα φτερά του
και θα σε ελευθερώσει.
Με κραυγές αγάπης και ύμνους
θα ξεκινήσουμε
το ατέλειωτο ταξίδι
που μας απομένει.
Άντρας μαζί και σύννεφο
και νυχτερινός καβαλάρης
στις πεδιάδες του κορμιού σου.
Γιάννη, εξαίρετα όλα τα τελευταία ποιήματά σου. Πάντα μια ευγένεια αναδύεται από τη γραφή σου και ένα ρίγος μέσα σε ακριβή συστολή...
ΑπάντησηΔιαγραφήΒολκώφ
Γιάννη μου τελευταία έχεις μιά απίστευτη δυναμική .
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα .
Σας ευχαριστώ αδέρφια Θοδοση και Ellinida
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρασα ν'αφήσω μιά καλημέρα .
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιά
Μέσα από τη λεπταίσθητή σου έκφραση, πόση αλήθεια αναδύεται!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή