ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ
ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΤΗ ΛΑΣΠΗ
ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ
Η βροχή για Τρίτη μέρα συνεχίζεται αμείωτη
και ο δρόμος είναι αδιάβατος.
Λάσπη και νεκρές γάτες.
Το απόγευμα ένα αδύνατο παιδί
περνάει γλύφοντας το χαρτί μιας σοκολάτας
με φοβισμένο βλέμμα.
Βραδιάζει και ακούω το βήχα
του καμπούρη που ελπίζει
ότι απόψε η κοινωνική πρόνοια
μπορεί να δώσει ένα πιάτο σούπα.
Είναι και η Αλβανίδα
με πρησμένα μάτια και σχεδόν γυμνή
που ο άντρας την έβγαλε από το χαμόσπιτο
να πάει να του βρει τσιγάρα και κρασί.
Βρέχει.
Σε τι ωφελεί ο πόνος μου;
3 σχόλια:
μου άρεσε πολύ!
(αν μου επιτρέπεις)
εγώ θα αφαιρούσα την τελευταία αράδα και θα τελείωνα με το σκέτο: "βρέχει".
μπράβο σου.
πολύ ρεαλιστικό..σε διαβάζω συχνά αλλά αυτό το κομμάτι μου άρεσε απίστευτα...η γραφή σου εδώ ξεγυμνώνει, χαστουκίζει, διαβρώνει. Συμφωνώ με το roidi. Καλύτερα να έκλεινες απλά με τη βροχή...
Σε τι ωφελεί ο πόνος μου;
Τα βλεπω, θλιβομαι, πονω....
Τι μπορω να κανω για ολα αυτα που με πληγωνουν??
Τι μπορω να κανω για να αλλαξουν??
Μονο πονω....
Δημοσίευση σχολίου
Εγγραφή σε Σχόλια ανάρτησης [Atom]
<< Αρχική σελίδα