ΑΣθΕΝΙΚΗ ΘΥΜΗΣΗ
Χαμογελούσε πάντοτε
μ’ ένα φυματικό χαμόγελο
γαλήνιας θλίψης.
Εαρινή βροχή στα μάτια του
οι μεγάλοι δρόμοι
και η ζωή του σταυρός.
Μας έφυγε ξαφνικά
πριν από χρόνια.
Δεν έχουν σημασία οι λεπτομέρειες.
Τώρα πατρίδα του το χώμα.
Χώμα ξερό, λησμονημένο.
Δωρικός, λιτός, ωραίος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου
Βολκώφ
Κι όμως υπάρχει αισιοδοξία στο ποίημα.Θλιμμένο κι αισιόδοξο. Σπάνιος συνδιασμός! Και με λόγια όσα του πρέπουν. Λίγα και σταράτα.
ΑπάντησηΔιαγραφή"η"
Κρατω το ...μ’ ένα φυματικό χαμόγελο γαλήνιας θλίψης.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο εχω δει αυτο το χαμογελο πολλα χρονια πριν ...
Μου θυμησες αυτα που αρχισα να ξεχνω .
Δυνατος λογος και λιτος οπως ηδη προλογισαν .
Ιωαννα