ΕΤΣΙ ΣΕ ΟΝΟΜΑΣΑ ΚΥΡΑ

ΕΤΣΙ ΣΕ ΟΝΟΜΑΣΑ ΚΥΡΑ


Νύχτα σαν σίδερα
Σε ανήλιαγο μπουντρούμι
Ούτε όνειρο δεν περνά.

Οι φύλακες τέρατα και μιζέρια
Της περασμένης μου ζωής
Για να μην έχω αύριο
Έκαναν όρκους στη βασίλισσα
Της ασχήμιας και του μίσους
Φουμάρουν
Κι ούτε ένα τσιγάρο δεν κερνούν.

Μόνο όταν τους πέφτει
Από την τρύπια τσέπη
Ένα από τα’ ασημικά
Που μαζεύουν από τις μασχάλες των πεθαμένων
Ένα φως τρεμοσβήνει στην άκρη του μυαλού μου
Και σε βλέπω
Αποκομμένη από τη χορωδία των αγγέλων
Να στέκεσαι σαν άγαλμα
Που το λευκό του μάρμαρο
Με καλεί
Να βάλω φωτιά στη νύχτα
Και να δραπετεύσω.
Έτσι σε ονόμασα ΚΥΡΑ.