Ασπρισμένοι οι τοίχοι των σπιτιών
οι μάντρες
και τα τσακάλια χορτάτα.
Λέω τη νύχτα
να βγούμε για συνθήματα.
*
Το 1947
ο Μήτσος Δεσύλας
αναρωτήθηκε
γιατί να παραδοθεί στους χωροφύλακες
αφού
μπορούσε να σκοτωθεί και μόνος του
*
Στην άσπρη πέτρα του γιαλού
Φυτρώνει ένα αγκάθι
Της μάγισσας στερνό παιδί.
Τα καλοκαίρια τραγουδά
Και το χειμώνα κλαίει.
Τα’ ακούν οι αλαφροΐσκιωτοι
Και παίρνουν τα καράβια.
Γράφεις πράγματα που συγκλονίζουν και τα γράφεις με τρόπο που συγκλονίζει..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Γιάννη .
ΑπάντησηΔιαγραφήΞέρεις πόσο μ'αρέσει το τρόπος που γράφεις . Κυρίως το τελευταίο ... μ'έστειλε !