Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 12, 2008

ΜΑΝΑ

Όλα τα χρονιά με παρακολουθούσες που ματωνώμουν με τις λέξεις. Και μούδινες κουράγιο. Τώρα που έφυγες, δεν βρίσκω μιά λέξη να σου πω ΜΑΝΑ

9 σχόλια:

  1. Ανώνυμος13/9/08, 10:57 π.μ.

    Γράφε... γράφε, σε διαβάζει. Κι έχει το βλέμμα της πιο γαλάζιο κι από τον καθαρότερο ουρανό. Η Μάνα

    Κουράγιο

    v...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσες φορές το χω πει... μα πόσες να ξερες....

    Θα την κουβαλάς και θα το φέρνεις τ' όνομα στα χείλη σου.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα συνεχίσει να σε βλέπει, φίλε Γιάννη, να βασανίζεσαι στις λέξεις κι εσύ θα το χρειάζεσαι το βλέμμα εκείνο.
    Να τη θυμάσαι πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος16/9/08, 12:36 π.μ.

    Να την θυμάσαι πάντα φίλε Γιάννη. Και μην ξεχνάς οτι η ζωή συνεχίζεται... Έτσι είναι. Μία χαρά και μία λύπη. Και το σκηνικό αυτό, ειμαστε πολύ μικροί για να τ'αλλάξουμε...

    Κουράγιο φίλε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος16/9/08, 12:42 π.μ.

    Μην το βάζεις κάτω.. Πολλοί σε έχουν ανάγκη.

    Να τη θυμάσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος16/9/08, 7:57 μ.μ.

    ....κι όλα τα χρόνια που ακολουθούν θα σε παρακολουθεί, και θα ματώνει να είσαι καλά
    και θα'ρχεται σιμά ν' αφουκγραστεί
    Η ΜΑΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. εχεις πολλά να της πεις και να της γράψεις...
    σίγουρα τα περιμένει εκεί που είναι...

    να εισαι καλά να τη θυμάσαι
    και να την αγαπάς πάντα

    καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλησπέρα Γιάννη .Πέρασα απ΄το μπλογκ σου για μια βόλτα. Τώρα που έπιασαν τα κρύα έχουμε την ποίηση να μας ζεσταίνει με τη φλόγα της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή