Λιγνή η φωνή σου
Τώρα πια, ούτε στο δωμάτιο της μοναξιάς της
Σ’ ακούει.
Ήθελε σαν κεραυνούς
Στη μαύρη νύχτα
Να την ταράζουν.
Ήθελε σαν τους πεθαμένους
Που βγαίνουν από τους τάφους
Το κορμί της να αγκαλιάσεις.
Και συ,
Από το δάκρυ ενός χρυσανθέμου
Διψασμένος
Τον ψίθυρο μιας πεταλούδας αφουγκράζεσαι:
«Μίλα σιγά
Όταν μιλάς γι’ αγάπη»
Μιλα σιγα αλλα ξαθαρα ....
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρονιά καλη σου ευχομαι να εχεις με υγεια .
Τοσο ομορφα τα τελευταια σου , τοσο γλυκοπικρα .
Ιωαννα
rigo
ΑπάντησηΔιαγραφήπου με πήγαινε αλλού το παρωνύμιο
Ας είναι καλά η Ιω που με ξεστράβωσε
Καλώς σε βρήκα , Γιάννη
και ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ